Ik ben erg trots op deze. Het eerste stuk gaat over een jongen die wat struggles heeft met wat hij voelt en vooral met wat hij mist in het leven. Het tweede stuk gaat over een meisje die met precies datzelfde worstelt.

Ik denk dat we het allemaal wel kennen. Je zit ergens mee in je hoofd maar je wilt het niet aan anderen vertellen. Of je kunt het niet aan anderen vertellen. Maar je vrienden of klasgenoten merken dat er iets is en de hele dag al word je continue gevraagd of er iets mis is, terwijl jij elke keer opnieuw weer ontkent. 'Nee hoor, het gaat goed met me'.

Soms heb ik het gevoel dat ik er helemaal alleen voor staat. Dat het niemand uitmaakt wat ik doe. Dat iedereen om mij heen te druk is met zichzelf. Of juist dat ik te druk ben met mijzelf en niet meer zie wat er om mij heen gebeurt. En het is niet raar om dat gevoel te hebben, zolang we er uiteindelijk maar voor elkaar zijn.

Dit gedicht gaat over de angst die je kan hebben voor de stem in je hoofd. We hebben hem allemaal, de stem. En hoe dan ook, hij gaat niet weg. Hij volgt je overal waar je gaat. Overdag, maar ook als je s' avonds in bed ligt. Persoonlijk ben ik echt een denker en duurt het minimaal een uur voordat ik slaap, misschien kan je je daarin herkennen.

Dit is een kort gedicht waarin ik omschrijf dat ik vind dat we eigenlijk best wat vaker in het diepe mogen springen. Gewoon de kans wagen. Niet geschoten is altijd mis. En ook al zijn er heel veel dingen die je graag wilt doen maar niet durft je toch je armen moet openen. Van nieuwe dingen doen, spannende dingen doen, groeien we.

Ik probeer te omschrijven hoe het is om continue voor iemand klaar te staan, maar nooit iets terug te krijgen. Hoe het voelt als je niet terugkrijgt wat je geeft. En vooral ook hoe dat jou kan beïnvloeden, meestal in negatieve zin. Dat het daarom soms beter is om een vriendschapstop te zetten. Een vriendschap moet van twee kanten komen, anders is die persoon jou niet waard.

Deze gaat over wie je werkelijk bent. Je bent niet altijd wat je uitstraalt. Je bent niet je naam of de kleding die je draagt. Je naam en je kleding zijn niet uniek. Jij wel! Laat de mensen niet vertellen wie je bent, maar zoek het zelf uit. En dat kan moeilijk zijn, maar zo blijf je wel uniek. Je mooie zelf.

Dit is geen lang gedicht maar voor mij persoonlijk een met de meeste betekenis. Het is geschreven met metaforen en voor mijn gevoel zet het je daardoor wat meer aan het denken. Het gaat over het kwijtraken van iemand, of die persoon nou overleden is of verhuisd, verandert..

Dit gedicht heeft precies totaal helemaal niks met mij te maken. IK luister wel naar muziek, maar ben echt niet muziekaal. Maar ik werd laatst benadert met de vraag of ik een tekst wilde schrijven voor een nummer die die persoon moet spelen op zijn opleiding. Ik wilde wel helpen, maar ik schrijf geen songteksten, ik schrijf gedichten. Dus vandaar, dit gedicht over hoe muziek je kan helpen, en die persoon bouwt dit om tot een lied.

Ik vind dit zelf een van mijn mooiste gedichten. Er word je altijd gezegd; Begin bij het houden van jezelf, dat is het aller belangrijkste. Terwijl er nooit word vertelt hoe je dat doet, houden van jezelf. Ja verder moet je het maar gewoon lezen dan snap je het wel. Ik denk ook dat je jezelf wel kunt herkennen in deze tekst.